Bromo disaster, Ijen hel,dolfijnen spotten en Bali

26 Januari, Solo -> Pacitan
Na alle steden op java en ons klein fiets drama hadden we erg veel zin om naar het strand te gaan !! Ik vooral want ik werd er echt even helemaal gek van dat je nog geen twee meter kon lopen of je werd al weer aan gesproken of ik transport wil een gallerie wil bezoeken of gewoon geschreeuw.
We zijn met het gewone openbaar vervoer (4,5 uur met de bus) naar Pacitan gegaan. Deze reis was echt precies zoals ik me Indonesie had voor gesteld! Met jungle wegen, kleine dorpjes met gekleurde huisjes, geur van kretek, rijstveldjes met vrouwtjes en mannetjes aan het werk hier en daar een buffel, heuvels, rafijnen en vogel geluiden. Ademloos heb ik 4 uur uit het raam gekeken. Tot dat er iemand achter me een soort indo smaarlappen ging luisteren en kei hard pinda's zat te smakken, maar ik kon me er totaal over heen zetten haha!

27-28 Januari, Pacitan
We verbleven in hele grote tuin van een leuke famillie met ons eigen bungalowtje heeeel mooi en schoon. Volgens de lonley planet kun je bijna nergens komen zonder Your own wheels..... Dus sorry mam!! hebben we een scootertje gehuurd om naar een van de mooiste verborgen stranden te gaan van java. (eigenaar sprak nederlands en verzekerde me dat de weg heel stil was wel 1 uurtje rijden)
Ik heb mijn rijbewijs welliswaar niet in een keer gehaald maar ik dacht moet kunnen alleen links rijden.. !
Crossend door de reist veldjes kleine dropjes en heuvels kwamen we inderdaad aan bij een ongelovelijk mooi strand! Een kleine baai super blauw water kliffen aan de zijkant rotsen met groene begroeiing in de zee en kleine vissers dorpjes. Twee dagen zijn we met een mega tas vol vers fruit hier heen gegaan, en hebben we lekker gechild
s avond aten we bij een weg cafetje bij een vrouwtje die ons elke dag meer eten gaf en ontzettend blij was ons telkens weer te zien ! (elke avoond betaalde we totaal 2 euro voor al het eten...)

29 Januari, Pacitan ->Malang
Om 8 uur zou onze mini bus ons komen ophalen om naar Malang te gaan. Die kwam natuurljk om 9 uur (ben ik nu volledig aan gewend)
mini bus driver hier zijn maniakken !!!!
- Hij heeft 8271 miljoen keer getoeterd
- Iedereen ingehaald die hij kon inhalen links en rechts
- Zat constant te bellen en te roken natuurlijk
- Wij zaten achterin ingeklemt tussen een kast
- Bij een weg versperring langs een rafijn waar ze aan het graven waren op een zand pad EN je moest wachten, had hij te weinig geduld en heeft hij het busje even snel tussen de graaf machines door gedrukt. dacht bijna dat we het rafijn in zouden rijden !!!
- Over een rit die 9 uur zou moeten duren heeft hij 8 uur gedaan !

31 Januari, Malang -> Probolinggo (HELLLLL)
In malang hadden we een super leuk hostel op een dak van een hotel stonden bungalows en hier waren heel veel andere touristen !
Zo ontmoeten we hier Syntia (indonesisch meisje) en Phill (Will of Bill) (Amerikaanse jongen)
Zij gingen ook naar de Bromo en omdat wij een tour (80 euro) te duur vonden boden ze aan om met hun mee te gaan in hun eigen auto
Super chill natuurlijk dat scheelt weer heel veel gezijk als we het zelf hadden moeten doen .... DACHTEN WE...
De rit begon voorspoedig om 11 uur vertrokken we vanuit Malang. Onderweg merkte Syntia wel even dat haar remmen het niet deden, dus moesten we ergens snel langs een snelweg stoppen om de remmen te laten maken. Dit heeft ongeveer een half uurtje geduurd, jongens die 12 leken lagen een beetje onder de auto te knutselen en wat wielen der af te halen om van binnen te schuren! Nou de remmen deden het in elk geval weer, wel handig hahhaha

1 Februari, Probolinggo -> Cemoro Lawang (Bromo)
de nacht van 31 jan op 1 feb mochten we bij een vriend van Syntia slapen want deze nacht om 1 uur zouden we vertekken naar de Bromo.
In het pikke donker, om 1 uur stapten we in de auto. Dit is een van de aller engste auto ritten die ik ooit heb mee gemaakt. Toen we in het meer berg actig gedeelte kwamen was er geen verlichting meer en zulke dikke mist dat je geen meter voor je uit kon zien. Elke bocht was een verassing en elke kuil was onverwachts. voor vier uur hebben we in spanning greden met soms een inhaler en kei harde regen. Toen wij bijna boven waren zijn we iets te ver door gereden (waar alleen maar jeeps mogen komen) we wilde omkeren maar kwamen de heuvel terug niet meer terug op. In de stromende regen zijn Noah en ik it gestapt met onze hoofdlampen op om te kijken of we haar naar benden konden begeleiden zo dat ze makkelijker om hoog kon. Elke poging mislukte, met slippende banden schoot de auto elke keer terug naar beneden. Na veel verwoede pogingen heen een jongen op een scooter het voor elkaar gekregen, waar ze erg veel geld voor vroegen en ons vervolgens niet wilde vertellen waar we waren zodat we niet aan onze wandeling konden beginnen... Syntia had het sowieso helemaal gehad en wilde niet meet lopen. Noah en ik zijn in de bittere kou en in het donker opzoek gegaan naar het pad dat leiden naar uit uitzicht punt waar je de zonsopgang zou moeten kunnen zien... Door de dikke mist konden we totaal niets zien en zijn we maar terug gegaan om te wachten tot het licht werd. om 6 uur zijn we aar het eerste uitzicht punt gelopen, niets te zien... coplete mist heb 1 seconde de bromo gezien. Het zelfde gold voor de krater die was niet te zien door de mist.
Uitgeput en telleur gesteld zijn we terug gegaan met zijn alle naar Probolinggo... We haddern geen zin meer om zelf naar de Ijen te gaan dus hadden maar op het bus station een klein tourtje naar de Ijen geboekt erger kan het niet worden dachten we....

2 Februari, Ijen Plateau
Daar zaten we dan vlak bij de Ijen (je dacht 't is fissa lekker in de middag deze vulkaan krater beklimmen..) maar nee hoor ons werd verteld dat je echt om 1 uur s avond moest vertekken. Dus met vier uur slaap in drie dagen vertokken we om 1 uur naar de krater. WEER in het pik donker een stijl (maar echt stijl) pad omhoog lopen voor twee uur. Aangekomen (nog steeds donker met hoofdlamp in de kou op) op de krater rand je raad het al was er natuurlijk weer niets te zien. Maar als je de krater inzou gaan kon je het BLUE FIRE zien.. Gelukkig was het donker toen we de krater ingingen anders had ik het waarschijnlijk noooit gedaan. Een eng rots pad een uur naar beneden elke rots zat los en je had gevoel elk moment naar beneden te vallen. eenmaal beneden was het inderdaad wel spectaculair blauwe vlammen en zwavel dampen rezen op uit de krater, bijna als of je in een andere wereld was. Terug op de krater rand was het licht EN mistig dus geen blauw krater meer voor ons. Bijna huilend (noah vestje ook nog eens kwijt geraakt) zaten we weer op 8 uur sochtend an de instand noodles... Helemaal er door heen wilde we zo snel mogelijk naar Bali na deze verschrikkelelijk dagen. Deze zelfde dag hebben we nog de veer boot gepakt naar dit Paradijs !!

Wel dacht ik helemaal rein en gezuiverd terug te komen uit Azie, nou dat is niet zo hier een lijstje met de aandoeningen die ik allemaal al heb:
- Door de zwavel dampen(had ik beter niet kunnen opzoeken)
verstoring bloedcirculatie, reproductie problemen, schade aan lever, nieren, ogen, zicht, immunsysteem en gehoor. Maag en spijsverterings problemen, stikken en longembolie
- Huidkanker (door de extreme verbrandingen op mijn hoofd en handen)
- Salmonella (door rauwe sate dat dacht ik even)
- Alle mogelijke long aandoeningen door de uitlaat gassen hier
- Permanenten littekens van alle muggen bulden op mijn linker enkel (wonderbaarlijk heb ik 20 muggen bulden op mijn lnker enkel en geen een op mijn rechter)
- Sowieso was ik al onvruchtbaar door de extreem pijnlijke mountain bike rit (geen verdere details, die mag je zelf bedenken)
- Door lopende diarree als ik geen diaree remmers had gehad ( dank Marthe)

3 februari, Pemuteran
Bali is echt een paradijs! rustig en een hele ander houding van de mensen (Hindu) je wordt vriendelijk gegroet en gevraagt hoe het met je gaat!
hier hebben we heeeeerlijk uit gerust met een balinese massage bitang aan het strand een het lekkerste eten!!!!

5-6 februari, Lovina
Ook hier weer heerlijk, we hebben 5 feb een echt seremonie bij gewoond. In een tempel vlak bij het strand was van 7 tot 12 uur s avonds een seremonie eerst werd er gebeden en kwamen er vrouwtjes in traditionele kleding met fuitmanden op hun hoofd telkens de tempel binnen, daarna werden er door kinderen balinese dansen uit gevoerd. Samen met onze sarong om genoten we van deze compleet nieuwe cultuur!
EN JA JA mijn droom van al weer bijna 20 jaar is uitgekomen (als baby hield ik al van dolfijnen denk ik) 6 feb gingen we om 6 uur s ochtends in een bootje met zijspaanders de zee op.
Wel was mijn droom iets mooier, met dolfijnen die naast je drie dubbelen salto's en schroven maakte en naast de boot kwamen zwemmen je aan keken en weer verder zwommen...
In het begin zagen we geen dolfijnen, dus ging ik me zelf wijs maken dat elke zwarte stip in de verte en dolfijn was ( als ik ze nu niet zou zien zou ik direct een ticket naar curacao hebben geboekt). Maar eenmaal verder op zee en toen het lichter werd kwamen ze dan eindelijk in groepjes voor bij gezwommen, en donken ze door de golven naast ons! Er was ook een baby dolfijn!!! die elke keer probeerde uit het water te springen lukke nog niet zo goed! NOU dit kan ik weer van mijn Bucket list afstrepen whihoeeeeeeeeee

& februari , Ubud
We zijn nu in Ubud heeeerlijke stad, totaal anders dan java. Overal zijn lieve hindu tempeltje aan de muur waar ze elke dag een klein fruit offertje brengen dat ze zegenen met water dat ze er over heen druppelen met een bloemetje. Ook dragen alle mannen achter hun oor een bloemetje!
Deze ochtend hadden we een kook cursus geregeld, helaas werd ik die nacht daar voor wakker met erge diaree. Ik dacht dat alles er wel uit was, dus was col goede moed op gestaan om naar de kook cursus te gaan (voelde me nog steeds wiebelig). We gingen met de kokin naar een lokale markt waar ze alle kruiden en groeten ging uit leggen ! Terug in het cafe kreeg ik erge zweet aanvallen en helaas nog meer diaree...
Ik heb nog een paar knoflookjes gesneden, maar kon echt niet meer. Ze hadden heel lief nog een drankje gemaakt met jonmg kokos water en zout voor mijn maag. Maar ben even een half uurtje gaan liggen in ons hostel. Alle basics voor alle sausen en maaltijden had ik gelukkig nog gezien. Toen ik terug kwam was alles alleen gekookt we konden nog vragen stellen en daarna ons eten zelf op eten ! (hahahhaha heb maar een paar dingetjes kunnen eten schijt diaree naja moest een keer gebeuren) Nu voel ik me als stukken beter en verheug ik me enorm op de dingen die we nog gaan doen op Bali de gili's Lombok en Flores !!!

Dingen waar ik me bij heb neergelegt of niet bergijp
- zonnebrand helpt hier niet voor mijn huid...
- 50 % deet is niet voldoende (hoor tien uur te werken) ik heb nog noooit zo veel muggen bulten gehad
- iedereen noemt me mister
- geen enkele kaart klopt afstanden trouwens ook niet
1 kilo is 4 minuten.. is uiteindelijk 45 minuten lopen
- iedereen wil met je op de foto
- gelukkig vinden ze me hier nog steeds BUTIFULLL (ondanks mijn wallen zweet lip en voothoofd geen make up en meer viezigheid)
- kamer met warm water is mestal gewoon een kamer met koud water (ook prima..)
- "ARKON O NO?" betekend: do you want a room with aircon or not ? ! bergeep ik eerst echt niet hahaha
- als je thee besteld krijg je: een lauwe sloot met tien eetlepels suiker
of thee met ijsklonten. Je moet duidelijk zeggen: HOT THEA NO SUGGER
- en ze eten hier zonder mes